Bazen yazmak isteyip yazamıyorum, bazen de yoğunluktan fırsat olmuyor. İkisi de değildi bu seferki kopukluk. Perşembe günü aldığımız acı bir haberle Hatay'a gittik. Dedemi kaybettik ve ben hala çok çok etkisindeyim. Acımı tarif edebilecek hiçbir şey bulamıyorum.
Aklımdaki, kalbimdeki hiçbir şeyi yazıya dökemiyorum. Yoğun, tarifsiz bir his, can acıtıcı.
Bir süredir gelen maillere dönemiyorum, buradan yazıp en kısa sürede hepsini cevaplamaya çalışacağımı söylemek istedim.
Sadece şimdilik biraz uzak kalacağım.
Görüşmek üzere...
0 yorum:
Yorum Gönder