MAKYAJ VE OJE

Evet bu cuma günü 4ü bitirip 5e geçmiş bulunuyorum.Sanki hiç bitmeyecekmiş gelen bir sene daha geçti.Fakülteyi bitirmeme 2 sene kaldı.2 çok yoğun sene.Çünkü artık beni Tus sınavı kaygısı sarmaya başladı bile.Her stajda hangi ihtisas dalı bana uygun olur diye düşündüm hep.Şu an için çocuk doktorluğuna çok yakın olsam da,cerrahiden de vazgeçemiyor beynim.Ameliyathaneyi,orda yapılanları seviyorum,elimde değil.Ama o kadar zaman ayakta olmak,o kadar nöbet,aşırı derecede hiyerarşi,bunlara katlanabilir miyim ki?
Bu sene bana neler kattı,veya bu sene aklımda kalanlar nelerdir diye düşünüyorum.

-İlk defa benim de hastalarım oldu

-Kan almayı acımasızca sevgilimin kollarını deşerek öğrenmiş bulunmaktayım.

-Hasta başında hoca bana inşallah soru sormaz diye dua ederek saklanmayı iyi öğrendim.Ne hocaya çok yakın,ne de çok uzak olmak altın kural!

-Asistanlardan,hemşirelerden azar işitmek önce koysa da zamanla bu gereksiz azarlara da alıştım.Hatta o kadar ki,kalp damar ameliyathanesinden asistanlar resmen kovduğunda "banane banane biz hocadan izin aldık" diyecek kadar yüzsüzleştim.

-Biri ben daha 10 metre uzaktayken "yaklaşmaaaaaaa!!!" diye bağırıyorsa muhtemelen orada steril bir masa vardır,bunu öğrenmiş oldum.

-Küçük çocukları rahat muayene edebilmek için her gün kolyeler taktım.ben eğilip muayene ederken onlar da boynumdan kolyeleri çekiştirip durdular.=)

-Bir bebeğin nasıl doğar doğmaz o solgun renkten pembişe döndüğünü gördüm.

-İlkokul mezunu bir insanın,iş çocuğuna gelince,nasıl bütün tıbbi terimleri,çocuğunun hastalığı ile ilgili herşeyi öğrendiğini görüp duygulandım..

-Zaman zaman bıktım,tükendim,gece gündüz ders çalıştım,mideme kramplar girdi stresten.

-Bir hocamız sözlüye kendisinden giren 11 kişinin 8ni bıraktı,bazen çalışmanın da yetmediğini gördüm.

-Bayanlar cerrah olmak isteyince nasıl "bayandan cerrah olmaz,evine ailesine vakit ayıramaz vs vs" diye toplum baskısı yediklerini gördüm.Ve burdan cnm arkadşım esraya sesleniyorum,kim ne derse desin cerrah olmalısınn!!

-Ve son olarak şu an,o kadar tatili bekleyen ben,keşke şimdi okulda olsaydım diyecek kadar mesleğimin içime sinmeye başladığını farkettim.Umarım içimdeki bu heves hiç bitmez.Umarım bıkmış,canından bezmiş,bezdirilmiş,mecburen bu işi yapıyorum artık diyen hekimlerden olmam.Umarım zorlukları aşarım zamanla,umarım..=)